ગુજરાતી વાર્તા : ચકી બાઈ એક મુંડાય રાજા કુટુંબ મુંડાય

Shayar
0


 એક રાજાના મહેલમાં એક ચકલી રહેતી હતી. એક દિવસ રાજા સભા ભરીને બેઠો હતો. ચકલી રાજાના માથા ઉપરથી ઉડી અને ભૂલથી એની ચરક રાજાના માથા ઉપર પડી!


રાજા ખુબ જ ગુસ્સે થઇ ગયો. એણે એના સિપાઈઓને હુકમ કર્યો કે ચકલીને પકડીને એનું માથું મુંડી નાંખો. ચકલીને ઘણું લાગી આવ્યું. એણે રાજાને બરાબરનો પાઠ ભણાવવાનું નક્કી કર્યું. એ યોગ્ય તક મળે એની રાહ જોવા લાગી.

આ વાર્તા પણ અવશ્ય વાંચો : ટચુકિયા ભાઈ

એક દિવસ રાજા મંદિર ગયો. એ ભગવાનને પગે લાગીને પ્રાર્થના કરવા લાગ્યો, "હે ભગવાન! મારા પર દયા કરજો".

ચકલી ભગવાનની મૂર્તિ પાછળ છુપાઈ ગઈ અને અવાજ કાઢ્યો, "જા રે રાજા! ભાગ! હું તારા પર દયા નહીં કરું".

રાજાએ પૂછ્યું, "એવું કેમ ભગવાન?"

ચકલી બોલી, "પહેલાં તારું માથું મુંડાવ".

રાજાએ ઘરે જઈને માથું મુંડાવ્યું. પછી પાછો મંદિર આવ્યો અને પ્રાર્થના કરવા લાગ્યો, "હે ભગવાન! મારા પર દયા કરજો".

ચકલી ભગવાનની મૂર્તિ પાછળ છુપાઈ ગઈ અને અવાજ કાઢ્યો, "જા રે રાજા! ભાગ! હું તારા પર દયા નહીં કરું".

રાજાએ પૂછ્યું, "એવું કેમ ભગવાન?"

ચકલી બોલી, "પહેલાં તારી રાણીનું માથું મુંડાવ".

રાજાએ ઘરે જઈને રાણીનું માથું મુંડાવ્યું. પછી પાછો મંદિર આવ્યો અને પ્રાર્થના કરવા લાગ્યો, "હે ભગવાન! મારા પર દયા કરજો".

ચકલી ભગવાનની મૂર્તિ પાછળ છુપાઈ ગઈ અને અવાજ કાઢ્યો, "જા રે રાજા! ભાગ! હું તારા પર દયા નહીં કરું".

રાજાએ પૂછ્યું, "એવું કેમ ભગવાન?"

ચકલી બોલી, "પહેલાં તારા કુંવરનું માથું મુંડાવ".

રાજાએ ઘરે જઈને કુંવરનું માથું મુંડાવ્યું. પછી પાછો મંદિર આવ્યો અને પ્રાર્થના કરવા લાગ્યો, "હે ભગવાન! મારા પર દયા કરજો".

ચકલી ભગવાનની મૂર્તિ પાછળ છુપાઈ ગઈ અને અવાજ કાઢ્યો, "જા રે રાજા! ભાગ! હું તારા પર દયા નહીં કરું".

રાજાએ પૂછ્યું, "એવું કેમ ભગવાન?"

ચકલી બોલી, "પહેલાં તારી કુંવરીનું માથું મુંડાવ".

રાજાએ ઘરે જઈને કુંવરીનું માથું મુંડાવ્યું. પછી પાછો મંદિર આવ્યો અને પ્રાર્થના કરવા લાગ્યો, "હે ભગવાન! મારા પર દયા કરજો".

આ વખતે ચકલી ભગવાનની મૂર્તિ પાછળથી બહાર આવીને ગાવા લાગી,

"ચકીબાઈ એક મુંડાય, રાજા કુટુંબ મુંડાય..."
"ચકીબાઈ એક મુંડાય, રાજા કુટુંબ મુંડાય..."
"ચકીબાઈ એક મુંડાય, રાજા કુટુંબ મુંડાય..."

ચકીબાઈને મજા પડી ગઈ. એણે રાજા સાથે મીઠો બદલો લીધો અને પાઠ ભણાવ્યો કે ક્યારેય કોઈનું અપમાન ન કરવું જોઈએ.
આ વાર્તા પણ વાંચો : મને છમ્મ વડું...

Post a Comment

0Comments

Post a Comment (0)